قرارداد کار پاره وقت یا نیمه وقت از انواع قرارداد کار است که در آن مدت زمانی برای کار کردن تعیین می‌شود و پس از توافق بر اساس میزان ساعت کاری، قرارداد کار پاره وقت امضا می‌شود. در واقع میزان ساعات حضور فرد در محل کار یکی از مهم‌ترین جنبه‌های یافتن شغل جدید و شروع به کار است. به صورت عادی ۸ ساعت افراد باید کار کنند که در هفته 44 ساعت کار می‌کنند. در این مقاله از مجموعه مشاورین نوین به بررسی جنبه‌های مختلف قرارداد کار نیمه وقت یا پاره وقت پرداخته‌ایم.
قرارداد کار پاره وقت چیست؟
زمانی که نیروی کار و کارفرما برای آغاز همکاری خود، در زمانی کمتر از ۸ ساعت در روز و کمتر از ۴۴ ساعت در هفته توافق کنند، قراردادی که بین آن‌ها امضاء می‌شود، قرارداد کار پاره وقت است. چنین قراردادی کاملا قانونی بوده است. تمام حداقل‌های قانونی اعلام شده برای کارگران نیمه وقت باید رعایت شود و در صورت سرپیچی کارفرما نیروی کار می‌تواند از کارفرما شکایت و حق خود را بگیرد.
از لحاظ قانونی پرداخت حقوق نیروی کار در این نوع قرارداد مشخص شده است و کارفرما نمی‌تواند، میزان حقوق فرد را نادیده بگیرد. برای محاسبه حقوق نیروی کار پاره وقت باید مزد روزانه او بر ساعت کاری قانونی یعنی ۷ ساعت و ۳۳ دقیقه تقسیم شود. با این روش برای یک ساعت حداقل حقوق به دست می‌آید و میزان حقوق روزانه نیروی کار بر طبق ساعت کاری در این نوع قرارداد محاسبه می‌شود.
به طور مثال اگر ۱۰۰ واحد حقوق روزانه باشد حقوق یک نیروی پاره وقت با چهار ساعت کاری در روز به دو روش زیر محاسبه می‌شود:
- حقوق نیروی کار با قرارداد کار تمام وقت در هر ساعت ۷.۳۳ ÷ ۱۰۰ = ۱۳.۶۴
- حقوق روزانه یک نیروی کار با قرارداد کار پاره وقت ۱۳.۶۴ × ۴ = ۵۴.۵۶
قرارداد کار پاره وقت بدون بیمه
بر اساس قانون کار قرارداد کار از هر نوعی باشد حق بیمه باید توسط کارفرما پرداخت و از حقوق نیروی کار کسر شود. بنابراین هر نوع توافقی که بین کارگر و کارفرما مبنی بر بیمه نکردن نیروی کار انجام شود، غیرقانونی است و کارگر می‌تواند از کارفرما شکایت کند. قرارداد کار موقتی هر چه قدر هم کوتاه مدت باشد حق بیمه باید بر اساس ساعت کاری کسر شود. برای این بتوانید قراردادکاری پاره وقت قانونی و صحیحی را تنظیم کنید، کافی است با مجموعه ما (مشاوران نوین برندینگ) ارتباط بگیرید.
قرارداد کار پاره وقت با بیمه
تمام فعالیت‌هایی که در ازای دریافت مزد انجام شود، مشمول قانون کار می‌شود. پرداخت حق بیمه توسط کارفرما یکی از قوانین کار است و فرقی نمی‌کند که قرارداد کاری از چه نوعی محسوب می‌شود. در قرارداد کار پاره وقت نیروی کار باید توسط کارفرما پرداخت شود. مطابق با میزان روزها و ساعات کاری کارگر حق بیمه را در قرارداد کار پاره وقت باید بپردازد. برای ۸ ساعت کار در قرارداد پاره وقت باید یک روز حق بیمه پرداخت شود.
حق بیمه کارگر در این نوع قرارداد کاری ۷ درصد است. اگر کارگری در محل کار ۳ روز در هفته حاضر شود به میزان ۱۵ روز باید بیمه شود و اگر کارگر ۴ روز یا بیشتر در محل کار باشد به صورت یک ماه کامل بیمه او باید پرداخت شود.
در این جا توجه داشته باشید که اگر نیروی کار به دلیل کم نشدن حقوق خود از کارفرما درخواست قرارداد کاری به صورت پاره وقت و بدون بیمه کند در قانون برای آن‌ها مشکلات متعددی ایجاد خواهد شد. در نتیجه از نظر قانون هر نوع قراردادی کاری بدون بیمه باطل محسوب می‌شود و غیرقانونی خواهد بود.
از دیگر موارد ذکر شده این نوع قرارداد کاری می‌توان به گزینه‌های زیر اشاره کرد:
سنوات
حق سنوات، مزایا و خسارت پایان کار بر اساس میانگین مجموع پرداختی در آخرین ۹۰ روز کارکرد آن‌ها است. به نسبت ساعات کاری کمک عائله‌مندی، حق خواربار و حق مسکن باید پرداخت شود.
اضافه کاری
در قرارداد کاری اضافه کاری ۴۰ درصد اضافه بر مزد ساعتی باید پرداخت شود.
مرخصی
در کارگاه‌هایی که مزد پرسنل ساعتی است و جنبه مستمر دارد کارگر می‌تواند از مرخصی استفاده کند.
عیدی
نیروی کار در این نوع قرارداد کاری همانند دیگر قراردادهای کار باید تمام مزایا مانند عیدی و پاداش بر اساس ساعات کار انجام شود.
نمونه قرارداد کار پاره وقت
