ازدواج موقت که در میان مردم به صیغه رایج است و در حقوق به آن متعه گفته می­شود در بسیاری از احکام همچون ازدواج دائم است؛ تفاوت آن در مدت دار بودن ازدواج موقت وعدم نیاز به طلاق پس از پایان مدت است.

سوال مهمی که در ازدواج موقت مطرح است، بحث فرزندان حاصل از این ازدواج است که آیا این فرزندان با فرزند حاصل از ازدواج دائم تفاوت دارد یا خیر؟

در این مقاله، ابتدا مفهوم ازدواج موقت را توضیح داده و سپس، به بررسی شرایط ارث فرزند در ازدواج موقت پرداخته و مسئله را مورد تحلیل قرار می دهیم.

ازدواج موقت چیست؟

ازدواج موقت یا متعه نوعی ازدواج در مذهب شیعه است که ماده 1075 قانون مدنی بدین صورت مورد تعریف قرار گرفته است: « نکاح وقتی منقطع است که برای مدت معینی واقع شده باشد». ازدواج موقت دارای قوانین خاصی در قانون مدنی است در این نوع ازدواج عقد زوجیت برای مدت مشخص و با مهریه ای معلوم است و در صورت عدم تعیین مهر، نکاح باطل خواهد بود. این نوع ازدواج طلاق ندارد و با انقضای مدت و یا بذل مدت رابطه زوجیت پایان یافته و ازدواج منحل می­شود. در ازدواج موقت زن و شوهر از یکدیگر ارث نمی برند، در قانون مدنی نیز در ماده ۹۴۰، تنها از ارث بردن زوجینی که در عقد دائم یکدیگر هستند صحبت شده است.

ارث بردن فرزند در ازدواج موقت

هدف از ازدواج موقت تشکیل خانواده نیست ولی اگر در این ازدواج فرزندی حاصل شود، مشروط بر ثبت شدن قانونی و محضری ازدواج، حقوقی همانند فرزند حاصل از ازدواج دائم دارد.

طبق ماده 1158 قانون مدنی:« طفل متولد در زمان زوجیت ملحق به شوهر است مشروط بر اینکه از تاریخ نزدیکی تا زمان تولد کمتر از شش ماه و بیشتر از ده ماه‌ نگذشته باشد».

کلمه الحاق در این ماده به این معناست که طفل منسوب به پدر و مادر گشته پس رابطه نسبی میان آن­ها برقرار می­گردد. برقراری رابطه نسبی به این معناست که فرزند متولد شده از این ازدواج کلیه حقوق و تکالیف قانونی را با پدر و مادر داراست.

نتیجه آنکه فرزند متولد شده در ازدواج موقت، از پدر و مادر خود ارث برده و چنانچه پیش از پدر و مادر خود بمیرد، والدین او نیز از وی ارث خواهند برد .